Hallo!

Ik dacht gooi deze blog maar snel achter de andere aan, want heb in 2 weken alweer heel wat mee gemaakt!

Laat ik beginnen bij de vrijdagavond (21 juli) voor mijn vertrek, ik ben gezellig met het gezin plus de ouders van Sonja uit eten geweest bij een goed (en prijzig) restaurant! Nadat we klaar waren met eten kreeg ik ineens van allebei de kinderen een tasje in mn handen geduwd met daarin cadeautjes! Hoe lief! Ik heb een thee mok gekregen, een zeepje, een boekje om dingen in op te schrijven en mijn bonus!!! Wat was ik blij met die bonus want die was eigenlijk geheel onverwachts. Toen we weer thuis waren heb ik echt de allerlaatste dingen ingepakt want zaterdagochtend om 9 uur zou Sean (Nederlands) al voor de deur staan om mij op te halen voor de roadtrip!

Zaterdagochtend was ik al vroeg wakker, nadat ik van Sean een appje kreeg dat hij voor de deur stond moest ik dan eindelijk afscheid nemen van mijn familie. Het was gelukkig niet een zwaar emotioneel moment, de kinderen hielden het droog dus ik gelukkig ook haha. Maar toen ik echt weg wilde lopen hield Alexander mijn tas en wou hij maar niet loslaten en Juliette bleef me maar knuffelen. Ga de kids toch best missen denk ik.

Nadat Sean mij had opgehaald reden we naar de stad om daar Karin en Claas op te halen, allebei Duits. Toen we alle spullen in het busje hadden gegooid en onderweg waren naar de supermarkt om boodschappen te halen voor een week, kreeg ik van mijn hostmom een smsje dat ik mijn luchtbed voor in de tent thuis was vergeten... De reis begon al lekker haha. Gelukkig kwamen we onderweg nog een Kmart tegen dus daar gauw even naar binnen gerend om nog even een luchtbed te halen. Nadat we alle boodschappen hadden konden we eindelijk beginnen aan de lange reis naar Perth, wel geteld 2693 km lang!! We zouden hier ongeveer 6 a 7 dagen doen want Sean moest vrijdagavond 28 juli in Perth zijn want hij had dan alweer een vlucht richting een ander land voor vakantie. Dit is in principe prima te doen... maar uiteraard liep de reis weer niet zoals gepland (ik denk dat er een vloek op mij rust wat betreft reizen met busjes). Na ongeveer 2,5 uur gereden te hebben verloor het busje ineens power tijdens het rijden, dus we gingen steeds langzamer rijden. We hebben de bus even langs de weg gestopt, motor afgezet, Sean gekeken wat het probleem kon zijn maar hij durfde het niet zeker te zeggen, de bus weer gestart en weer verder gereden. Toen leek het alsof de auto weer zonder problemen reed, maar na een dik halfuur/40 minuten begon de auto weer precies hetzelfde te doen... We zijn toen maar even bij een benzine station gestopt om de bus een wat langere pauze te gunnen en we toch moesten tanken. Daarna zijn we weer verder gereden en na 10 min was het weer mis, maar dit keer door een andere oorzaak. Sean zijn busje heeft net zoals de Kombi waar ik mee heb gereisd, een dak dat je uit kan klappen. Hij heeft hier 2 zonnepanelen op gemonteerd. Na 10 min schoot het dak aan de voorkant omhoog en moesten karin en ik die naar beneden trekken en vasthouden omdat ie anders weer omhoog zou waaien. Er stond een flinke wind buiten en we weten niet hoe, maar een van die zonnepanelen op het dak had losgelaten en in combinatie met de harde wind werd het dak omhoog getrokken... Het zonnepaneel hebben we in de auto gegooid die we later ergens bij een vuilnisbak hebben achter gelaten en gelukkig ontdekte ik in de bus haken waarmee je het dak extra stevig vast kon zetten waardoor die niet weer omhoog kon waaien. Maar helaas... de auto bleef elke keer na ongeveer 30 minuten hetzelfde probleem vertonen. Dus elke keer moesten we de auto afzetten, even wachten, weer starten en dan konden we weer een halfuur rijden... Dus vlak voor Port Pirie hebben we de RAA gebeld (de ANWB van Australië), er kwam een monteur naar de auto kijken, maar helaas kon hij het niet repareren dus adviseerde hij ons om naar een garage te gaan en het daar te laten repareren. Het was al redelijk laat, dus dat zou de volgende dag worden dat we naar een garage moesten, maar toen was het zondag en er was geen enkele garage open op zondag... Het zat weer allemaal lekker mee dus. Nadat de RAA weer weg was zijn we nog een stukje door gereden tot na Port Pirie en op een gratis camping ground hebben we tenten neergezet voor de nacht. Gelukkig hadden we dikke slaapzakken en dekens want het was echt koud 's nachts... Ik denk ongeveer 5 graden... Lekker winter kamperen dus haha.

Zondag zijn we verder gereden naar Port Augusta, vanaf de camping zou dat ongeveer nog 50 km rijden zijn, we hebben hier ongeveer 3 uur over gedaan want de bus begon het probleem nu telkens na een minuut of 10 te vertonen... schoot dus niet echt op.
Bij een tankstation aan het begin van Port Augusta zijn we gestopt om te vragen of er echt geen garage was en bij toeval was er een garage open een klein stukje verderop! Dus wij snel in de auto gestapt en naar de garage gereden, komen we daar aan, is de garage net een uur geleden dicht gegaan... Hadden wij weer. Sean de RAA weer gebeld, kwam er weer monteur kijken en die zei inderdaad weer dat we toch echt naar een garage moeten maandag. Hij had Sean een lijst met garages gegeven die hij maandagochtend kon bellen. Maar we konden wel blij zijn, want Sean heeft gelukkig een ontzettend goede verzekering, dus omdat auto niet direct gerepareerd kon worden kregen we gratis accomodatie voor 2 nachten!!! We kregen een mooie stacaravan op de camping in Port Augusta. Het zonnetje scheen heerlijk die zondag dus we hebben onderweg naar de camping een lekker flesje wijn gehaald en die op camping in het zonnetje leeg gedronken, dat was dus niet heel vervelend. 's Avonds na het eten hebben we nog wat kaartspelletjes gespeeld, nog een flesje wijn gedronken en daarna warm ons bed in gekropen.

Maandagochtend heeft Sean direct garages gebeld en hij kon de bus om 12 uur bij 1 van de garages langs brengen. Ze konden het probleem niet direct vaststellen dus de auto bleef daar en Sean zou gebeld worden zodra de bus weer klaar was. Terwijl Sean bij de garage was, ben ik samen met Karin en Claas naar een supermarkt in het "centrum" gewandeld en daar nog wat boodschappen gedaan voor de komende dagen. Daarna weer heerlijk in het zonnetje gezeten met een boek en aan het einde van de middag werden we gebeld door de garage dat ze de bus hadden gerepareerd hadden (!!!) en dus weer konden ophalen! Sean is die toen snel gaan ophalen, maar aangezien het al laat in de middag was, had het geen zin om weer verder naar Perth rijden want het zou al snel donker worden. En zodra het donker wordt komen de dieren tot leven en wordt het te gevaarlijk om te rijden omdat je dan gegarandeerd een kangoeroe, possum of wombat voor je auto hebt.

Dinsdagochtend zijn we vroeg in de auto gestapt en konden we de lange reis naar Perth weer vervolgen! We hadden toen wel redelijke tijdsdruk want vrijdagavond moest Sean alweer in het vliegtuig naar Perth zitten en we hadden nog 2000 km te gaan! We hebben dinsdag dus alleen maar gereden, maar we moesten om 5 uur alweer stoppen omdat het te donker werd en dus ivm met de dieren niet verstandig was om nog verder te rijden. Gelukkig hebben ze op redelijk veel plekken naast de weg een rest area waar je ook mag kamperen, gratis! Er zijn geen wc's of andere faciliteiten, maar het is ten minste gratis! We hadden dus snel onze tenten weer opgezet want de zon was al bijna onder. Daarna weer een simpel maar lekker gerecht bereid op het gaspitje en daarna rondom het kampvuur nog gezellig gekletst en toen was het alweer tijd om te gaan slapen.

Woensdagochtend rustig weer alles ingepakt, vandaag stond de Nullarbor op het programma, 210 km lang met uitzicht struik haha. Want daar staat de Nullarbor bekend om, 210 km geen enkele boom te bekennen. Net voor de Nullarbor kwamen we langs Head of Bight, dit is de beste spot ter wereld om walvissen te spotten en laat het nou net toevallig walvis seizoen zijn toen wij daar waren! Uiteraard konden we dit niet aan ons voorbij laten gaan. We moesten wel 15 dollar entree betalen om echt naar het punt te gaan waar ze te zien zijn, maar dit had ik er zeker voor over! En wat was het geweldig, ik heb op zijn minst wel 20 walvissen gespot!!! Wat zijn dat machtige dieren zeg... heel veel moeder walvissen met kleintjes gezien. Tijdens het walvis seizoen zijn er ook onderzoekers aanwezig die onderzoek doen (duh) naar de walvissen en lieten die nou net naast ons staan! Dus daar nog even mee staan praten want ze hadden heel veel interessante dingen te vertellen! We hebben hier denk ik wel een uur gespendeerd en daarna zijn we verder gegaan met onze reis. En er was geen woord gelogen over de Nullarbor, 210 km uitzicht struik gehad. De eerste 10 km is het interessant maar daarna wordt het een redelijk saai uitzicht, ik was dus redelijk blij toen we hem eindelijk achter de rug hadden! We kamen toen ook gelijk uit bij de "grens" overgang van Zuid-Australië naar West-Australië. En dit was een behoorlijk strenge grensovergang! En niet om te kijken of je wapens of andere verboden middelen de grens over smokkelt (natuurlijk wel een beetje), maar om te kijken of je geen groentes en fruit mee de grens overneemt! De reden erachter weet ik nog steeds niet precies, maar elke auto moet bij de grensovergang stoppen en dan komt er een mannetje kijken in de auto of je echt niks meeneemt de grens over. We hebben daarna nog een flink stuk gereden, maar het laatste stuk van deze dag lagen er langs de weg heel veel dode kangoeroe's. Dit betekend dus dat er echt veel in dit gebied zitten, we hebben ook een paar levende langs de weg zien zitten of die de weg overstaken, dus we zijn maar op tijd gestopt met rijden. Deze avond hadden we ook weer een lekker kampvuur, we zaten er dus omheen om op te warmen, maar helaas zat het mij niet echt mee. Een vuurvonk kwam namelijk op mijn oog terecht, wat echt pijn deed en nu zit er dus een kleine brandwond op mijn oog...

Donderdag was het heeeeel veel rijden, want we moesten echt redelijk wat km's maken om op tijd in Perth aan te komen. We wilden heel graag langs Lucky Bay, omdat dit schijnbaar het mooiste strand van Australië moet zijn, maar hiervoor moesten we een flinke omweg maken van 5 uur, waar we niet echt de tijd voor hadden. Dus we hebben toen maar besloten om dit over te slaan en direct naar Perth te rijden. Deze nacht voor het laatst in de tent geslapen en gelukkig was het deze nacht wat minder koud!!

Vrijdagochtend zijn we weer vroeg op gestaan en hebben we het laatste stuk van nog ongeveer 480 km naar Perth gereden. Het stormde flink in de ochtend maar gelukkig hoe dichter we bij Perth kwamen hoe beter het weer werd! Om 2 uur hebben we de Duitse jongen bij zijn hostel afgezet en daarna zijn Karin en ik uitgestapt bij ons hostel. Sean heeft nog even geholpen met onze spullen mee naar binnen te slepen, want je hebt toch altijd meer zooi dan gedacht. Daarna hebben wij afscheid genomen van Sean en ingecheckt in het hostel, we hebben een 8 persoons kamer voor ons alleen, heel fijn! We hebben snel onze spullen neergezet en daarna zijn we naar de douche gerend, want deze hadden we maandagochtend in de stacarvan voor het laatst gehad... Het leven van een backpacker noemen ze dat hahaha. Daarna snel al onze vieze kleren in de wasmachine gestopt want deze stonken behoorlijk van al die kampvuren. Daarna zijn we heeeerlijk uit eten geweest bij de mac Donalds haha. Uiteindelijk ben ik rond half 10 gaan slapen en werd de volgende ochtend pas half 9 wakker, fijn even bijgeslapen.

Vandaag (zaterdag 29 juli) ben ik nog even met Karin de stad in gegaan, maar het regende redelijk hard, dus we hebben alleen even een koffie gedronken en daarna zijn we weer terug gegaan naar het hostel want Karin vertrok even later alweer met haar nieuwe reisgenoten voor haar volgende trip. Ik zit op dit moment in een internetcafe deze blog te typen, vanavond ga ik romantisch met mezelf uit eten en ik hoop dat ik vanavond nog steeds de kamer voor mij alleen heb!

Mijn volgende reis staat gelukkig ook al gepland! Morgen rond een uurtje of 12 word ik opgehaald door 2 Nederlanders, jongen en meisje, en wij gaan dan een roadtrip van ongeveer 4 weken maken van Perth naar Darwin!!! Hij heeft zijn eigen 4WD auto dus dat gaat een hele gave trip worden want er is veel te zien langs de westkust!

Nou dit was het weer! De foto's van deze trip staan trouwens op Facebook!

Liefs, Demi